Η Κρήνη των Λιονταριών, γνωστή και ως Κρήνη Μοροζίνι, αποτελεί ένα από τα καλύτερα ενετικά ορόσημα της Κάντια (τώρα του Ηρακλείου). Τροφοδοτείται από την πηγή Καριδάκη, η βρύση τροφοδοτείται από ένα εκτεταμένο υδραγωγείο που εκτείνεται περίπου 15 χιλιόμετρα.
Πήρε το όνομά του από τον Capitan Generale Francesco Morozini, αυτό το σιντριβάνι ήταν μια ζωτικής σημασίας προσθήκη κατά τη διάρκεια της θητείας του, που κατασκευάστηκε για να σβήσει τη δίψα του Candia. Προηγουμένως, η πόλη βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό σε πηγάδια και δεξαμενές αποθήκευσης βροχής για νερό. Το μεγάλο υδραγωγείο αποκαλύφθηκε επίσημα στις 25 Απριλίου 1628, που συμπίπτει με την εορτή του Αγίου Μάρκου, που τιμάται ως προστάτης της Βενετίας.
Η δεξαμενή του σιντριβανιού, σε σχήμα οκτάλοβου, διευκόλυνε την ταυτόχρονη πρόσβαση στο νερό για περίπου 40 άτομα. Διακοσμημένο με ανάγλυφες σκηνές από την ελληνική μυθολογία, κυρίως με θαλάσσια πλάσματα όπως τρίτωνες και δελφίνια, καθώς και πολυάριθμα ενετικά οικόσημα, η κατασκευή ήταν στολισμένη. Στεφανωμένοι από τέσσερα γλυπτά λιονταριών, νερό έβγαινε από το στόμα τους. Πάνω από το σιντριβάνι βρισκόταν κάποτε ένα κολοσσιαίο άγαλμα του Ποσειδώνα, το οποίο πιθανότατα υπέκυψε είτε σε σεισμό είτε σε οθωμανική καταστροφή λόγω θρησκευτικών ευαισθησιών.
Το 1847, οι Οθωμανοί τροποποίησαν την εμφάνιση της κρήνης, εισάγοντας μαρμάρινες στήλες και μια επιγραφή που τη μετονόμασε σε «Σιντριβάνι του Abdul Medjit». Επίσης, άλλαξαν τη δομή τρυπώντας τους λοβούς και τοποθετώντας βρύσες, προκαλώντας δυστυχώς ζημιά στα περίπλοκα ανάγλυφα.
